Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου

...ή αλλιώς Γ.Α.Π. > ακούγεται αστείο / σαν κάποιο χάπι / ή κάποιον κοινωφελή οργανισμό.

Το 2009 όταν είμαστε ακόμα στην προεκλογική φάση είχα πραγματικά ενθουσιαστεί από το όραμα αυτού του ανθρώπου. Τελικά με πιέσεις από την οικογένεια μου (από την οικογένεια; ΠΟΤΈ!) πήγα να ψηφίσω παρότι δεν ήθελα. Φυσικά ψήφισα αυτόν που μου είχε κάνει περισσότερη εντύπωση. Όχι για τα λόγια τα μεγάλα αλλά γιατί τα μάτια του μου έδειχναν έναν σίγουρο άνθρωπο που έχει όρεξη και πείσμα να τα καταφέρει.

Φυσικά τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι όπως περίμενε. Δεν ήρθαν όμως και έτσι όπως περίμενα.

- Θεωρώ πως περίμενε ότι οι - όποιοι - συνδικαλιστές / κομματόσκυλα, βασισμένοι στο "Ο πατέρας του μας έδωσε όλα αυτά - κάτι θα ξέρει ο γιόκας του.." θα έρχονταν στο τραπέζι του διαλόγου όταν αυτό χρειαζόταν. Ίσως περίμενε πως το κόμμα του, θα ξεπερνούσε την παρελθοντική τακτική του η τρελή η αλεπού πάει στο ξένο το κοτέτσι και θα στήριζε τις αποφάσεις του. Οι δυσκολίες φάνηκαν από τον Ιανουάριο του 2010 όταν κάλεσε τους εταίρους στο τραπέζι της διαβούλευσης και τελικά πήρε τα @@@ του. Απεργίες / πόλωση και ένας κρατικός μηχανισμός που - παρότι νέος - βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού / σαν στο τέλος του κόσμου.

- Πίστευα πως τα πράγματα θα καλυτέρευαν. Από μικρός έβλεπα τους γονείς μου να περνούν δύσκολα, από τη στιγμή όμως που ενηλικιώθηκα και έγινα ολίγον μέρος του Συστήματος κατάλαβα πως η καθημερινή εξωτερική πραγματικότητα είναι χειρότερη. Πήγαινα πλέον εγώ για τα φάρμακά μου (μέχρι τότε έτρεχε η μαμά), είχα το δικό μου εισόδημα και έπρεπε να τα βγάλω πέρα μόνος μου και όλα τα σχετικά. Όταν μπήκα στο Πάντειο το 2007 ο μπαμπάς από τη χαρά του μου πήρε αμάξι και καθιέρωσε το επίδομα. Δεν δούλευα πλέον γιατί δεν χρειαζόταν / είχα λεφτά στην άκρη και τα 200 € το μήνα ήταν ότι πρέπει..

Η κατάσταση δυσκόλεψε και το 2009 είχα ακόμα κάποια λεφτά στην άκρη και ήξερα πως μπορώ να τα καταφέρω. Με τις εκλογές περίμενα πολλά όπως ένα κοινωνικά δίκαιο κράτος - βασισμένο στις αρχές του φιλελευθερισμού / με μη κυβερνητικές οργανώσεις και τα λοιπά. Ένα όραμα ενός πολιτικού μέσα μου είχε πάρει πελώριες διαστάσεις... Φανταζόμουν τους συμπολίτες μου - σηκωμένους από τους καναπέδες, να τρέχουν από δω και από κει / να βοηθούν τον κόσμο...

Έρχομαι στο σήμερα...

Ο Γ.Α.Π. πλέον δεν είναι στη Πρωθυπουργία. Το κυβερνητικό του πρόγραμμα δεν πήγε όπως θα'θελε, ο κόσμος εξεγέρθηκε εναντίον του και εναντίον της εφαρμοσμένης πολιτικής του. Το κόμμα που εκπροσωπεί διχάστηκε (όχι ότι ήταν ποτέ ενωμένο) και ο ίδιος βρίσκεται χαμένος / κρυμμένος καθώς λογικά φοβάται για τη ζωή του.

Σε αυτό το σήμερα έχουμε Πρωθυπουργό τον Κο. Λουκά Παπαδήμο. Το βιογραφικό του έχει ένα σωρό λαμογιές (είναι αυτός που έσπρωξε για να μπει η Ελλάδα στο € και μαγείρεψε τουρλού με την Goldman Sachs) αλλά παρόλα αυτά είναι αυτός που καλείται να "βοηθήσει" την Ελλάδα και να συμβάλει στην ανάπτυξή της.

Ο πολιτικός ιστορικός του μέλλοντος θα έχει μάλλον πολλά να "πει" και να γράψει.

Τώρα ο Γ.Α.Π. είναι Ο Προδότης. Μπορεί σε λίγα χρόνια να είναι ένας ακόμα επιφανής ήρωας - δεδομένου ότι η ιστορία προβάλει μόνο τα ανδραγαθήματα;

Ήρωας > Γιατί είναι αυτός που δεν δέχθηκε να πρωτοστατεί στη πιο κρίσιμη στιγμή του ελληνικού έθνους

• όταν η Ελλάδα υποχρεώνεται να προβεί σε νέα μέτρα λιτότητας / μεγαλύτερης ύφεσης
• όταν τα πολιτικά δικαιώματα σέρνονται με πρώτο το δικαίωμα της ψήφου που παίρνει παράταση διετίας
• όταν οι πολίτες αυτής της χώρας δεν μπορούν να δουν κοινό μέλλον, βασική προϋπόθεση για την Εθνική ενότητα
• όταν η Ευρώπη και το Δ.Ν.Τ. επιστρέφουν την Ελλάδα με τη μηχανή του χρόνου στο Μεσαίωνα / εργατικά / κοινωνικά / πολιτικά / οικονομικά / συνθετικά
• και όταν η Ευρώπη τραβάει το χαλάκι του € κάτω από τα πόδια μας

..έρχεται ο Παπαδήμος και τα τσιράκια του να αποτελειώσουν αυτά που ο Παπανδρέου και το διαλυμένο πολιτικό μας Σύστημα απέτυχε / δεν δέχθηκε να πραγματοποιήσει.

Αυτή την Ελλάδα θέλουμε;