Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Πολιτικά Συναινετική "Αλήθεια".

Τελευταία ακούω πολύ συχνά δηλώσεις περί συναίνεσης και μη συναίνεσης σε μια δύσκολη, αναμφίβολα περίοδο. Υπάρχει κάτι αστείο σε αυτές τις δηλώσεις καθώς όλοι κάνουν σαν να έχουν να αντιμετωπίσουν την "Χουάνα τη Παρθένα", που δεν είναι συνηθισμένη στην πολιτική και το πολιτικό σύστημα αυτής της εξέχουσας χώρας. Δείχνουν να αδιαφορούν, κλείνοντας το μάτι σε δημοσιογραφίσκους που το μόνο που ξέρουν να κάνουν όντας κομμάτι του προβλήματος, είναι να γλύφουν και να κουνάνε το δάκτυλο στον εκάστοτε πολιτικό, αντί να κάνουν το αυτονόητο - που είναι και η δουλειά τους - και να βάζουν το καθένα από δαύτους στη θέση του.

   Φυσικά όμως σε όλα τα παραπάνω - πέρα από ένα κακοδιαχειριζόμενο πολιτικό σύστημα - συμβάλει και μια βολεμένη μπροστά σε έναν καναπέ, μαλθακή κοινωνία. Ναι, δυστυχώς αυτό είμαστε, τι να κάνουμε τώρα; Έχουν συνηθίσει οι Ελλαδίτες - από παλιά (δεκαετία του '40) μέχρι και σήμερα - στην πολιτική "βοήθεια" με αντάλλαγμα μια οικογένεια ψήφους. Σε καμία περίπτωση δεν το κατακρίνω καθώς σε κάποιες περιπτώσεις το καταλαβαίνω (π.χ. είναι ένας γονιός με το παιδί του πολύ άρρωστο και ψάχνει κρεβάτι σε νοσοκομείο. Πάει στον πολιτικό, τι να κάνει να το αφήσει να πεθάνει;) όμως δυστυχώς ή ευτυχώς, το σύστημα πλέον δεν μπορεί να συνεχίσει υπό αυτές τις συνθήκες. Όχι γιατί άλλαξε ο Ελλαδίτης ή οι πολιτικοί που τον εκπροσωπούν, αλλά επειδή κατάλαβαν όλοι οι πρωταγωνιστές του προβλήματος πως το σύστημα καταρρέει...

Πρώτη "Αλήθεια".
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που εισαγάγει τα πάντα. Το μόνο που εξαγάγει είναι αγροτικά προϊόντα - τα οποία ήταν και είναι εξαιρετικής ποιότητας - όμως τα τελευταία χρόνια, αυτοί που τα παράγουν έχουν ανεβεί σε ένα καλάμι και χτίζουν "βιλίτσες - βιλάρες και το κακό συναπάντημα", αντί να κάνουν τη δουλειά τους. Τουτέστιν να φυτεύουν και να καλλιεργούν το χωραφάκι τους. Ενδιαφέρον βέβαια είναι ότι υπήρχαν και κάποιοι περισσότερο "νομοταγείς" καθώς η κρατική παρεμβατικότητα (κάπου, κάποιος, κάποτε) λειτουργούσε και έστελνε μια στο τόσο να γίνει έλεγχος. Αυτοί οι "εξυπνάκηδες νομοταγείς τυπάδες" φύτευαν κάτι στα κλεφτά και μετά πήγαιναν και έτρωγαν τα λεφτά στις γκόμενες, το χωράφι ρήμαζε - έτσι ο Ευρωπαίος που αγόραζε από εσένα και από εμένα σταμάτησε να αγοράζει. Παρεμπιπτόντως τα λεφτά για το "σπιτάκι" σου, την γκόμενα και τα καπρίτσια της, ο Ευρωπαίος στα έδωσε.

Δεύτερη "Αλήθεια".
Το βόλεμα στις δημόσιες υπηρεσίες. Δεν μιλάω σε καμία περίπτωση για τους υπαλλήλους που όλοι έχουν πέσει να τους φάνε. Μιλάω για τα κεφάλια πάνω από αυτούς - που σε κάποιες περιπτώσεις είναι πάνω και από την ίδια την κυβέρνηση. Για την ιστορία.. Ο αείμνηστος Παπανδρέου έβαλε μερικούς δικούς του πριν χρόνια να κάνουν την δουλειά και να οργανώσουν ομάδες αξιολόγησης και παρεμβατισμού μέσα στις κρατικές υπηρεσίες. Οι λεγόμενοι συνδικαλιστές - που δεν τους πάω καθόλου και ευτυχώς το αίσθημα είναι αμοιβαίο - είναι το μεγαλύτερο καρκίνωμα στην ιστορία αυτού του τόπου. Από που να ξεκινήσω... Από τους μπράβους του Ο.Λ.Π, στους ραγιάδες της Δ.Ε.Η. και στους άσχετους του Η.Σ.Α.Π., που όλοι μαζί θα μπορούσαν να κάνουν έναν ωραίο σύνδεσμο - έτοιμο να πέσει στις θάλασσες, να τυλιχθεί σε ηλεκτροφόρα καλώδια και να ξαπλώσει σε ράγες που περνάνε τρένα για να μας απαλλάξει από την παρουσία του.

Τρίτη "Αλήθεια".
Η πολιτική είναι σαθρή. Το περιβάλλον της όμως είναι ακόμα χειρότερο. Τηλεόραση και εφημερίδες ξέρουν μόνο να παπαγαλίζουν - ενέργεια που οδηγεί σε συνθήκες όχλου. Ο όχλος καταργεί συνειδήσεις και φτιάχνει μάζες. Στην Ελλαδική περίπτωση δημιουργούνται μάζες φυγής, μάζες καταστολής και μάζες βλακείας, που είναι έτοιμες να φάνε οτιδήποτε τους προσφέρεις, φτάνει να είναι μέσα σε χρυσή συσκευασία και να λέει με μεγάλα γράμματα "ΕΊΜΑΙ ΗΛΊΘΙΟΣ. ΨΉΦΙΣΕ ΜΕ.".

Τέταρτη "Αλήθεια".
Ο Ελλαδίτης νιώθει μόνο τον κώλο του. Θα τσινίσει μόνο όταν βάλεις στον ίδιο το παλούκι, θα γελάει όταν το τρώει ο απέναντι. Ουδέν σχόλιο. Είμαστε οι πιο φιλόξενοι και φιλικοί "Ευρωπαίοι" όμως έχουμε ένα τεράστιο...αγκάθι...στην κοινωνία μας - μετά Δ.Ν.Τ. εποχής ΚΑΙ στον κώλο μας. Να το χαιρόμαστε.


    Πίσω στη συναίνεση λοιπόν που είναι και το θέμα μας. Για να υπάρξει συναίνεση θα πρέπει κάποιος να συμφωνήσει με κάποιον άλλο, για να συμφωνήσει όμως αυτός ο κάποιος με κάποιον άλλο θα πρέπει πάνω από όλα να έχουν ορίσει ποιος θα κάνει τι, που, πως, πότε και με ποιόν τρόπο. Υπερφυσικό σενάριο; Μάλλον, είναι... Για να γίνει λοιπόν αυτό στην Ελλαδίτσα, θα πρέπει πρώτα τα κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Όλοι για όλους. Και ας μείνουν 200 στη Βουλή. Πίστεψέ με, καλό θα είναι. Θα έχουμε και λιγότερες "Βουλευτικές Συντάξεις" κάθε 4 χρόνια.

Σε ένα σαθρό πολιτικό σύστημα η μόνη συναίνεση που μπορεί να υπάρξει είναι αυτή με το Νέο Αίμα. Είναι καιρός να καταλάβουν αυτοί εκεί ψηλά (στην εξουσία) ότι δεν αποφασίζουν για τους ιδίους, αλλά για εμένα, εσένα, εκείνον - που ευτυχώς αυτοί σε λίγα χρόνια θα είναι λίπασμα στο Α' Νεκροταφείο ή διασκορπισμένοι στο Αιγαίο.. Είναι καιρός επίσης αυτή η κοινωνία να καταλάβει πως αν είναι χωρισμένη δεν καταφέρνει τίποτα, παράγει μίσος και οδηγεί σε απομόνωση. Δυστυχώς καμία από αυτές τις καταστάσεις δεν οδηγεί στην ευμάρεια. Ας αλλάξουμε την ιστορία αυτής της χώρας, που έως τώρα όλες οι σημαντικές αλλαγές έγιναν πάνω σε εθνικές τραγωδίες.

Μπορούμε και αλλιώς, μακριά από συμφέροντα κομματικής πολιτικής που έχουν να "κάνουν" με συνδικάτα, κλίκες και τρομο-κρατία. Ε; :)

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Prototypes.

Come.
Let us be friends, for once.
Let us make life easy on us.
Let us be lovers, and loved ones.
The Earth shall be left to no one.
Elif Shafak

Πόσο πιο εύκολα θα είναι τα πράγματα αν μάθουμε αυτή τη φράση;
Πόσο πιο όμορφο θα είναι το περιβάλλον, όπου ζούμε;
Πόσο άνθρωποι είμαστε τελικά;

Είναι τα ερωτήματα που - πέραν των πολιτικών ερωτημάτων - γεννιούνται στις μέρες μας. Βγαίνεις έξω και δεν ξέρεις τι θα σου τύχει. Όχι γιατί κάτι έχει αλλάξει, πάντα είχε το ίδιο ακριβώς μοτίβο η "πραγματικότητα" μας, αλλά γιατί κάτι δείχνει να ξεσπάει, αφήνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται.. Όταν δεν μπορείς να κάνεις εσύ κάτι, τι να κάνω εγώ;
Το πρόβλημα δεν είναι τα γεγονότα, μετανάστευση πάντα υπήρχε, λαθρομετανάστες επίσης - είμαστε τόσο σίγουροι ή αφελείς ώστε να πιστεύουμε πως οι Έλληνες δεν βρέθηκαν ποτέ στην ίδια θέση; - εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, διαφορετικότητα. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος θέασης των πραγμάτων, που οδηγεί στην κρίση και το ξεχείλισμα μιας κατσαρόλας που βράζει από καιρό.

Θα ήταν σίγουρα πολύ πιο εύκολα τα πράγματα εάν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι "κακοί μετανάστες" στο κέντρο. Που ήσουν όμως εσύ που τα λες αυτά φίλε, όταν οι ίδιοι άνθρωποι έρχονταν εδώ με ελπίδες - και με την αδιαφορία σου να τους οδηγεί σε εξαθλίωση; Δεν χρειαζόμαστε ούτε μέτρα, ούτε εντάσεις. Χρειαζόμαστε επειγόντως ανθρωπιά και ανθρώπους που νοιάζονται για αυτούς που κινούνται γύρω τους. Που σέβονται τον χώρο τους.

Σε κλείνω με ένα ερώτημα.
Όταν ο μετανάστης έρχεται, και σε βλέπει να παρανομείς - εσύ που δεν πληρώνεις τους φόρους σου, εσύ που απαξιώνεις τον συνάνθρωπο σου, εσύ που παρανομείς στο κέντρο της πόλης σου και εσύ που ζεις στην εξαθλίωση (όχι οικονομική αλλά κοινωνική) - τι περιμένεις να κάνει;
Να είναι καλύτερος;
(Πρόσφατα διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο στην Lifo, που έλεγε πως σε ένα παραβατικό περιβάλλον, η αρχή ύπαρξης εγκληματικού κοινού είναι βέβαιη.)

Τα συμπεράσματα δικά σου. Αυτό που ξέρω εγώ είναι πως..
It's supposed to be a good life.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...