Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Μένω στο "Ελλαδιστάν".

Ναι, εδώ μένω. Μεγάλωσα σε προάστιο της Αθήνας, πήγα σε σχολείο στο ίδιο προάστιο της Αθήνας, είμαι σε Πανεπιστήμιο στο Κέντρο της Αθήνας. Πάντα έβλεπα τα προβλήματα της Αθήνας και προσπαθούσα με τον μικρόκοσμό μου να κάνω κάτι καλύτερο, να προστατεύσω ίσως την πόλη μου από τους ΑΠΆΝΘΡΩΠΟΥΣ - ανθρώπους της που το μόνο που τους νοιάζει είναι η Πολιτική Εξουσία και ο κώλος τους. 
Η πολιτική εξουσία τους ενδιαφέρει μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να αντιτίθενται, να έχουν κάτι να καίνε, να ασχολούνται, να σκοτώνουν, να διαλύουν, να καταστρέφουν. Σου λένε "Ε, και τι έγινε; Ότι κατέστρεψα θα φτιαχτεί και πάλι..." Για να έρθουν να το ξανασπάσουν.

Πάντα αγαπούσα την Αθήνα και πάντα θα την αγαπάω το ίδιο. Με τρομάζει η εικόνα της όταν αυτά τα πράγματα συμβαίνουν - κατά την ταπεινή μου άποψη αυτά είναι η αρχή μιας κοινωνικής κρίσης. Που άμα την κοιτάξεις καλά - καλά θα σε τρομάξει και εσένα. Είχα μια συζήτηση σήμερα με την αδερφή μου την ώρα που προσπαθούσα μέσα στη μιζέρια και την αποδιοργάνωση μου να καθαρίσω και ενώ εκείνη έφτιαχνε φαγητό. Μιλήσαμε για αυτά τα οποία συμβαίνουν - είχε προηγηθεί μια συζήτηση για το κατά πόσο χρειάζεται τελικά η ενημέρωση. Γνώμη της είναι πως ο άνθρωπος θα ήταν πολύ καλύτερα εάν δεν μάθαινε όλα αυτά που μαθαίνει. Εάν ασχολιόταν μόνο με τα του "χωριού του" και όχι με τα κοινά. Φυσικά και διαφωνώ με αυτό, αλλά είναι μια άποψη σεβαστή - μπορεί κάποια στιγμή να τα δω και εγώ "αλλιώς"... 
Στο θέμα μας λοιπόν. Λέγαμε το τι γίνεται. Καταλήξαμε σε ένα κοινό τρόπο σκέψης. Στο ότι άμα δεν αντιδράσεις αυτοί που είναι πάνω από εμάς θα κάνουν ότι θέλουν, και στο ότι άμα αντιδράσεις τότε το μόνο που σου απομένει είναι να δημιουργήσεις κοινωνική αναταραχή που μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε κοινωνική κρίση. Δηλαδή με απλά λόγια "Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα". Προτιμώ το ρέμα - πίστεψε με.. Μπορείς να αφεθείς στον παραλληλισμό του και να το αφήσεις να σε παρασύρει. Στον γκρεμό βέβαια είναι μια και έξω. Ουφ.

Εσύ εκεί έξω που καταστρέφεις, που δεν σέβεσαι τον συνάνθρωπο σου. Εσύ, που ανήκεις σε αυτές τις ΆΘΛΙΕΣ κλίκες που κατασκευάζουν μολότοφ για την καύλα τους.. Σκέψου κάτι.
Εσύ προφανώς και δεν ενδιαφέρεσαι για την οικογένειά σου - προφανώς ούτε και για τη ζωή σου. Αυτοί που πετάς μολότοφ ρε κωλόπαιδο, σκέφτεσαι καθόλου τι τους περιμένει σπίτι τους; Ότι μπορεί να έχουν οικογένεια, ότι ένα παιδί μπορεί όταν τους ξαναδεί να τους δει σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου - με εγκαύματα στο λαιμό τους και σε όλο τους το σώμα;
Σκέφτεσαι καθόλου ρε κωλόπαιδο ότι αυτοί οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους και ότι δεν πηγαίνουν στην πορεία για την καύλα τους, αλλά για να προστατεύσουν τους διαδηλωτές από εσένα; Έχεις δουλέψει ποτέ στη ζωή σου; Έχεις κάνει κάτι παραγωγικό; Έχεις ιδέες οι οποίες αντικρούονται σε αυτό που ζούμε;
Εάν έχεις γράψε ένα πανό. Θα σε ακούσω. Άσε την μολότοφ σου στην άκρη. Συνεργάσου. 
Κατάλαβε ότι με τρομάζεις. Μας τρομάζεις. Έτσι δεν θα έρθει κανείς άλλος μαζί σου - πέρα από τους ομοίους σου - ψυχάκιδες και καταστροφείς - καταστροφολόγους.

Η κοινωνία δεν θέλει αναστάτωση, θέλει σιγουριά, θέλει ενότητα, θέλει σχέδιο. Αν έχεις ιδέες για καλύτερη ζωή γράψτες κάπου. Στείλτες. Σου υπόσχομαι ότι όταν το κάνεις δεν θα έρθει κανένας να σε κατηγορήσει. Μην συμβάλλεις και εσύ σε κάτι το οποίο όταν γίνει, θα είναι πολύ δύσκολο να γυρίσει πίσω - έστω και σε αυτό το πρώιμο στάδιο που ζούμε σήμερα.

Η εικόνα που αντικρίζω σήμερα θα αλλάξει. Είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Ελπίζω πάντα προς το καλύτερο και όχι στο χειρότερο. Μπορούμε όλοι μαζί με δημιουργικότητα, ανάγκη για αλλαγή και ενότητα να καταφέρουμε τα πάντα. Στην πραγματικότητα που ζω όμως σήμερα, την ίδια πραγματικότητα που ζήσαν οι γονείς μου και δεν άλλαξαν, τα πράγματα είναι ζοφερά.
Ας τα αλλάξουμε λοιπόν. Μαζί;

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Πολιτικός Επιστήμων.

Παρακολουθώ ειδήσεις, διαβάζω στο Internet και γενικότερα προσπαθώ να είμαι όσο πιο καλά και σφαιρικά ενημερωμένος μπορώ. Κινητήριος δύναμη για να γράψω το πρώτο μου άρθρο υπήρξαν τα γεγονότα στην Μέση Ανατολή και γενικότερα η κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση που "ταλαιπωρεί" όλο τον κόσμο.

Είναι γεγονός ότι οι χώρες που βρίσκονται αντιμέτωπες με την εξουσία στην Μέση Ανατολή, είναι χώρες που λείπουν δημοκρατίας και γενικότερα "Δυτικών" αρετών και δικαιωμάτων. Είναι κάτι που "Εμείς οι Δυτικοί" το θεωρούμε αυτονόητο - για αυτό και είναι ευκολότερο να μας το "πάρουν", δημιουργώντας κρίσεις - όχι ότι δεν βοήθησε και η Αχρειότητα του Έλληνα και κάθε "Ευρωπαίου και καλά" πολίτη.
Προσωπική μου άποψη είναι πως οι αλλαγές που γίνονται σε αυτή την περιοχή είναι κάτι καλό, η αφύπνιση του κόσμου και η κατάργηση των απολυταρχικών καθεστώτων οδηγούν σε ανανέωση και σε ένα καλλίτερο μέλλον. Το θέμα είναι τι ήταν αυτό που αφύπνισε τον κόσμο, που του έδωσε την δύναμη να πάει ενάντια στην εξουσία και τι πρέπει να γίνει για να "ξυπνήσει" και ο εν γένει πρωτοπόρος Δυτικός Κόσμος;
Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση της Αιγύπτου και Τυνησίας. Με την αποχώρηση των Κυβερνήσεων τους, αξιωματικοί του στρατού πήραν την εξουσία - με τους πολίτες να περιμένουν μια εκδημοκρατισμένη πολιτική εξουσία. Σήμερα προς έκπληξη μου είδα ότι στην Τυνησία μπήκαν "κάποιοι" γνωστοί-άγνωστοι με τα γνωστά-άγνωστα σακάκια τους και απομάκρυναν όλη την περιουσία του Κυβερνητικού Μεγάρου. Η ερώτηση που μου γεννάται είναι, γιατί να απομακρύνεις την περιουσία ενός λαού, μεταφέροντας τη σε "Άλλες" χώρες (του Ευρωπαϊκού Νότου και της Αμερικής εν προκειμένω) και δηλώνοντας ότι θα κρίνεις το τι θα γίνουν τα κατεχόμενα αντικείμενα; Γιατί να μην τα καταθέσεις σε ένα ίδρυμα για την καλυτέρευση του λαού, εφόσον δικαιωματικά σε αυτόν ανήκουν;

Ποίος δημιούργησε λοιπόν αυτή την κρίση και γιατί;
Πρόσφατα πόλεμοι τράβηξαν την προσοχή μας, που έγιναν για οικονομικούς λόγους (πετρέλαιο) οπότε είναι πολύ εύκολο να εξισώσεις τις τακτικές και τα γεγονότα που ζούμε σήμερα με παρελθοντικούς χρόνους. Οι πόλεμοι τελικά ωφέλησαν αυτούς που έπρεπε να ωφελήσουν. Στη τωρινή συγκυρία όμως ο πόλεμος δεν ήταν η λύση. Τουλάχιστον όχι ο πόλεμος από τα έξω, οπότε μάλλον οι γνωστοί-άγνωστοι θεώρησαν ότι ο πόλεμος εκ των έσω στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας ήταν ένας καλός και ακίνδυνος τρόπος.
Ναι, η Αίγυπτος και η Τυνησία έπεσαν. Αυτό που δεν περίμεναν ότι θα γίνει όμως είναι αυτό που γίνεται τώρα σε άλλες χώρες. Λιβύη και 6 χώρες ακόμα περνούν αυτά που πέρασαν οι 2 προαναφερόμενες χώρες, με πολύνεκρες συγκρούσεις. Οπότε βλέπουμε κάτι διαφορετικό που ίσως ενισχύει την άποψη μου. Στις νέες χώρες που εξεγείρονται υπάρχει καταστολή.

Όσο και αν πιστεύω στην δημοκρατία και εν γένει στους θεσμούς της άλλο τόσο πιστεύω και στην κακία και τα συμφέροντα. Ο κόσμος χρειάζεται ελευθερίες αλλά και ανάπτυξη - μετά τις ελευθερίες. Γιατί πες ότι τελικά το πετυχαίνει και έρχεται κάτι δημοκρατικό στην εξουσία. Χωρίς πόρους (οικονομικούς) πως θα καταφέρει το νέο σύστημα να ορθοποδήσει; Οι πόροι υπάρχουν αλλά "κάποιος" - που σε λίγο καιρό θα έχει γίνει και πάλι άγνωστος - τους σήκωσε και τους πήρε. Άμα λοιπόν πιστέψουμε στην αλλαγή αυτή δεν θα είναι παντοτινή καθώς θα καταρρεύσει, θα την ρίξουν οι πολίτες όταν δουν ότι τα οικονομικά τους δεν καλυτερεύουν. Τότε θα μας γεννηθεί και ένα νέο ερώτημα. Τι έρχεται μετά την αλλαγή; Μήπως η παλινδρόμηση;


Σίγουρο είναι πως μόνο εικασίες μπορώ να κάνω για την ώρα. Ο χρόνος θα μας δείξει το τι έγινε και το τι πρόκειται να γίνει από εδώ και πέρα. Οι ιστορικοί λοιπόν του μέλλοντος θα έχουν πολλά να γράψουν. Και για να είσαι σε θέση να γράψεις, πρέπει να μάθεις να διαβάζεις πίσω από τα ψιλά γράμματα και να μάθεις να αναρωτιέσαι για το οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σου. Εξάλλου η ιστορία δεν είναι μόνο παρελθοντική αλλά και σύγχρονη και κάτι σύγχρονο πρέπει να παρακολουθείται ΚΑΙ με βάση το μέλλον.

Ποιος είχε πει ότι η ιστορία είναι ένας κύκλος έτσι και αλλιώς;
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...